Αμπελόκηποι Καστοριάς
Από την ΄Εκθεση "90 Χρόνια Δημοτ.Σχολείο Αμπελοκήπων" 17.4.2009 |
Αγαπημένε μου : "Ο ΞΕΝΟΣ "
Η είδηση του χαμού σου μετατράπηκε από την καμπάνα της εκκλησία μας σε θρήνο και μοιρολόι . Ο ήχος της καμπάνας έγινε πικρός, στενάχωρος αντίλαλος σε όλο το χωριό. Έγινε πικρός αντίλαλος σε όλες τις τοποθεσίες του χωριού που έζησες, εργάστηκες και αγάπησες. Στην σιούμα, στον ντρούμο, στον κάμπο, στο κουρί, στα αμπέλια, στο ποτάμι, στο ρουμάνι , στου Σιώμου το λιβάδι, στους μπαξέδες, στα φυτώρια , στο γκιόλι, στις βρύσες παντού και ράγισαν. Πόνος απλώθηκε παντού.
Εβδομήντα τέσσερα χρόνια με την παρουσία σου γέμισες το χώρο και το χρόνο. Πάντα πρώτος στις χαρές και πρώτος στις λύπες. Και πάντα γελούσες. Έζησες όπως πολλοί στο χωριό μας στην πείνα, τη φτώχεια, τη δυστυχία, τις στερήσεις και τα νίκησες όλα. Η αγάπη σου για το χωριό μας ήταν απίστευτη. Είχες έναν ιδιαίτερο τρόπο να το εκφράζεις. Τίποτα δεν περνούσε απαρατήρητο .Οτιδήποτε γινόταν στο χωριό φρόντιζες με τον δικό σου ποιητικό και γλαφυρό τρόπο να το αποδώσεις με ποίημα, στα πρώτα χρόνια της ποιητικής έμπνευσης σου και συλλογής, στα πακέτα των τσιγάρων που κάπνιζες τότε, και μετά στις στήλες της εφημερίδας του Πολιτιστικού Συλλόγου του χωριού μας και πάντα με το ψευδώνυμο Ό ΞΕΝΟΣ» . Θυμάμαι πόσες φορές μου έπαιρνες τηλέφωνο στο γραφείο μου και κάναμε ανάλυση της επικαιρότητας τόσο σε τοπικό επίπεδο όσο και σε πανελλαδικό. Είχες ιδιαίτερη ευαισθησία σε πράγματα και καταστάσεις . Παρακολουθούσες τα πολιτικά πράγματα της Ελλάδος και πάντα έκανες ανεπηρέαστη κριτική για ότι συνέβαινε. Αγαπούσες την παράδοση, αγαπούσες το χωριό, αγαπούσες την δουλειά σου, αγαπούσες τους συγχωριανούς σου και προπαντός αγαπούσες την οικογένεια σου. Αγαπούσες ιδιαίτερα τον Πολιτιστικό σύλλογο , συμμετείχες στις εκδηλώσεις του . Τα ποιήματα σου θα μείνουν ως παρακαταθήκη στα αρχεία του Συλλόγου με την μόνη διαφορά, ότι η στήλη της εφημερίδας που φιλοξενούσε τα ιδιαίτερα και γλαφυρά σου ποιήματα θα μείνει ορφανή.
Θέλω μόνο μία χάρη να μου κάνεις. Από εκεί ψηλά που θα είσαι και θα μας παρατηρείς, θέλω να συνεχίσεις να γράφεις τα ποιήματα σου για να τα διαβάσω όταν θα συναντηθούμε.
Eίμαστε όλοι εδώ να σου ευχηθούμε καλό κατευόδιο. Είμαστε όλοι εδώ, όσοι απομείναμε, αλλά είμαστε λιγότεροι και φτωχότεροι. Είμαστε εδώ να σου αφήσουμε ένα λουλούδι και ένα δάκρυ.
Στην αβάσταχτη ώρα του χωρισμού μας σε συντροφεύει το βουβό κλάμα μας με την σκέψη: πάντα ματαιότης τα ανθρώπινα.
Τώρα ανεβαίνεις ψηλά στους ουρανούς σαν αετός για πάντα, όπου δεν υπάρχει πόνος λύπη και στεναγμός. Και ανεβαίνοντας βλέπεις τα υψωμένα μας χέρια που μάταια προσπαθούν να σε κρατήσουν κοντά μας. Όμως η σκέψη μας θα σε συντροφεύει με ένταση και διάρκεια. Το τέλος κάθε ανθρώπου είναι γνωστό και προκαθορισμένο και λέγεται έξοδος, λέγεται θάνατος. Η γενιά των ανθρώπων είναι σαν τη γενιά των φύλλων των δένδρων, που άλλα πέφτουν και άλλα φυτρώνουν.
Η μοίρα του θανάτου είναι ανίκητη.
Φωτο από το Ιστολ "Xenos" |
-Συλλυπητήρια στους οικείους του........και Καλό Παράδεισο.
========================================================================
**΄Αλλα ΄Αρθρα στο Ιστολόγιό μας με αναφορές στον "ΞΕΝΟ" ΚΛΙΚ ΕΔΩ
**Το Ιστολόγιο Ο ΞΕΝΟΣ ΚΛΙΚ ΕΔΩ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου