ΑΡΓΥΡΗΣ ΚΟΒΑΤΣΗΣ :Ο "Καπετάνιος"

ΑΡΓΥΡΗΣ ΚΟΒΑΤΣΗΣ:

Εφυγε  στα 92 του χρόνια,από κοντά μας ο «Καπετάνιος»

Η Κηδεία του έγινε στις 19-12-2010 στους Αμπελόκηπους Καστοριάς.
Η ζωή του μια περιπέτεια αγώνων.Πρόλαβε να δημοσιεύσει το "Βιβλίο-ΑυτοΒιογραφία ΚΟΒΑΤΣΗ ΑΡΓΥΡΗ-Ενας Ατίθασος Ταγματάρχης".Αφησε ένα μικρό ιδιόκτητο Μουσείο Εθνικής Αντίστασης,με ιστορικά ενθυμήματα,στη θέση του παλιού του σπιτιού,στους Αμπελόκηπους Καστοριάς

====================================================================================================================================== 

         Στην τελευταία του κατοικία,τον συνόδεψαν,φίλοι, συγγενείς και συγχωριανοί,μαζί και με παλιούς του συναγωνιστές,από τις Αντιστασιακές Οργανώσεις ΠΟΑΕΑ και ΠΕΑΕΑ Ν Καστοριάς,στα 92 του χρόνια,τον παππού,τον πατέρα,τον αγωνιστή,τον «καπετάνιο»,όπως ήταν γνωστός, για την πολύχρονη αγωνιστική του δράση, τον ΑΡΓΥΡΗ ΚΟΒΑΤΣΗ.Στα πρώτα χρόνια της "παρανομίας" χρησιμοποίησε το ψευδώνυμο(όπως συνηθιζόταν) "Καπετάν Σαρακηνός" (από το Βουνό Σαρακίνα των Αμπελοκήπων) αλλά έγινε γνωστός πιό πολύ με το μικρό του όνομα "Ο Αργύρης"

Ο Αργύρης Κοβάτσης,ήταν γέννημα και θρέμμα των Αμπελοκήπων,τόπο που τόσο αγάπησε,τόσο νοστάλγησε για χρόνια ,τον ύμνησε με πολλά γραφτά «ποιητικά του σχεδιάσματα»,μέχρι να καταφέρει να ξαναγυρίσει.

Γράφει ο ίδιος στην εισαγωγή του βιβλίου του:

” Εγώ ο Αργύρης Koβάτσης ή Δημητρίου, γεννήθηκα στο χωριό Αμπελόκηποι Καστοριάς στις 21/5/1918 από γονείς γεωργούς. Τελείωσα το Δημοτικό Σχολείο του χωριού μου.

Ασχολήθηκα από μικρός με τη γεωργία, βοηθώντας τους γονείς μου. Η οικογένειά μου ήταν φτωχή, αλλά τίμια και υπερήφανη.

Πατέρας μου ήταν ο Θανάσης Κοβάτσης και μητέρα μου η Γιάννα ή Αννα (Νάτσαινα, από το όνομα του πατέρα μου,όπως συνηθιζόταν στο χωριό,οι γυναίκες σ’αυτή την εποχή σχεδόν ξεχνούσαν το όνομά τους), το γένος Παπαχρήστου. Ο παππούς μου, ο πατέρας της μάνας μου, ήταν παπάς στο χωριό Αυγή Καστοριάς. Στην περίοδο της Τουρκοκρατίας ήταν ένοπλος και προσέφερε πολλά στον απελευθερωτικό αγώνα. Από τις ιστορίες και τις διηγήσεις της μητέρας μου έμαθα από μικρός να αγαπώ αυτόν τον τόπο και τους ανθρώπους του.”

      Περιπετειώδης και πολυτάραχη η ζωή του.Από τα νεαρά του χρόνια εντάχθηκε στις γραμμές του αριστερού κινήματος στην περιοχή.Το σπίτι του «κρησφύγετο-γιαφκα της Εθνικής Αντίστασης». Εζησε γεγονότα και καταστάσεις που σημάδεψαν την νεώτερη Ιστορία της Χώρας.

Αναφέρει στο βιβλίο του:

“Εζησα και αγωνίστηκα :

1.Στον Πόλεμο του ’40,υπηρετώντας στον Ελληνικό Στρατό,στην 1η Γραμμή πυρός υπερασπιζόμενος την Πατρίδα στην Επίθεση των Γερμανικών Στρατευμάτων,στα οχυρά του Εχίνου στα ΕλληνοΒουλγαρικά Σύνορα.

2.Στην Περίοδο της Εθνικής Αντίστασης,41-44 μετέχοντας στην Εθνική Αντίσταση,στην 1η αντιστασιακή ομάδα στο Νομό Καστοριάς με τον ΕΛΑΣ,διάφορες δράσεις ,όπως απαγωγή του προδότη Νταϊλιάνη από την Γερμανική Φρουρά Καστοριάς 1944,ενέδρες και δολιοφθορές στα στρατεύματα Κατοχής κ.α.

3.Στην περίοδο του Εμφυλίου 1946-49,από την 1η Ομάδα στο Γράμμο,από 7η Ιούλη 1946, με τον Γιαννούλη και Πετκανά,τη δράση του ΔΣΕ(Γράμμος-Βίτσι),την άμυνα στο Βίτσι ως ταγματάρχης του ΔΣΕ,διοικητής τομέα Βιγλα-Λούντζερ,τις μάχες με τον αδελφοκτόνο σπαραγμό στη Δυτ.Μακεδονία,φεύγοντας τελευταίος το ’49,επικεφαλής ,με Διαταγή του Γεν.Αρχηγείου του ΔΣΕ περισυλλέγοντας όσους είxαν απομείνει στα βουνά ,με διέξοδο την Αλβανία,με επαφές με Ν.Ζαχαριάδη σε διάφορες φάσεις.

4.Στην περίοδο της Πολιτικής Προσφυγιάς στις Ανατολικές Χώρες με τις περιπέτειες επανέναρξης μιας νέας ζωής, (Κολχόζ,κομματικές περιπέτειες ανα χώρα, “συντροφικά μαχαιρώματα»,κομματικά γεγονότα,ίντριγκες,διώξεις,διαγραφή Ζαχαριάδη,διασπάσεις κλπ).Μεγάλη η νοσταλγία της Πατρίδας. Επαφές και συζητήσεις μου με τον Ν.Ζαχαριάδη για τα Κολχόζ στην Πολωνία.Περιπέτεια στη Βουλγαρία και στη συνέχεια στη Γιουγκοσλαβία.Προσπάθειες Επιστροφής στην Ελλάδα μέχρι το 1987 που γύρισα,αλλα και μετά,πολύχρονοι αγώνες με την «αθάνατη ελληνική γραφειοκρατία» για τα θέματα ιθαγένειας.».

       Σύντροφος και συναγωνίστρια σε όλη του την ζωή ,η σύζυγός του Ελένη-Ρουσουλιώτη-Κοβάτση, που ένα χρόνο πριν αποχαιρετήσαμε.Εζησαν μαζί όλη την περιπέτεια του αριστερού κινήματος στην Ελλάδα, αλλά εκείνο που τους «τσάκισε» ήταν οι τραγικές στιγμές οικογενειακού δράματος, με απώλειες τέκνων,στο εξωτερικό αλλά και στην Ελλάδα.

        Καημός του να καταγράψει σε βιβλίο όσα έζησε,βοηθώντας τους ιστορικούς του μέλλοντος.Ισα που πρόλαβε,(τον βοήθησα όσο μπορούσα)πέρισυ ανήμερα την Ημέρα Εθνικής Αντίστασης τον Νοέμβρη του 2009, κυκλοφόρησε το Βιβλίο «Αυτοβιογραφία Αργύρη Κοβάτση –Ο ΑΤΙΘΑΣΟΣ ΤΑΓΜΑΤΑΡΧΗΣ-Στου Γράμμου και του Βίτσι την ράχη περπατώντας η δόξα μονάχη» που διένειμε μέσω φίλων και συγγενών ΔΩΡΕΑΝ, σε όσους ήθελα να διαβάσουν Ιστορία από πρώτο χέρι.

         Με τα περιορισμένα οικονομικά του ,μετά την επιστροφή του,έκτισε μικρό οικίσκο,στην θέση του ερειπωμένου παλιού σπιτιού του,όπου στέγασε τις ιστορικές του μνήμες, με κειμήλια διάφορα(βλ.φωτο αριστερά ο Αργύρης στο Μουσείο),ιδρύοντας έτσι ένα μικρό Μουσείο Εθνικής Αντίστασης.(δείτε αφιέρωμα,με ΚΛΙΚ αριστερά)

            Η Πολιτεία,αναγνωρίζοντας την συμβολή του, του απένειμε τιμητικό Μετάλλιο Εθνικής Αντίστασης ,που με καμάρι πάντα έδειχνε(βλ.φωτο παρακάτω αριστερά)

          Στον Επίλογο του Βιβλίου του γράφει,πάλι ο ίδιος:

“Κάνοντας ένα συνοπτικό απολογισμό ζωής, θεωρώ ότι σε όλο το διάστημα αυτό οδηγός μου ήταν το καθήκον.Το καθήκον προς την Πατρίδα το 1940,το καθήκον προς την τότε κομματική καθοδήγηση και ιδεολογία,το καθήκον προς τους συνανθρώπους και την Κοινωνία ύστερα, με πολλές προσωπικές και οικογενειακές περιπέτειες και θυσίες.Στη ζωή μου βοήθησα συνανθρώπους όσο μπορούσα.Αν άθελά μου κάποιους στενοχώρησα,ζητώ την επιείκειά τους.

Διάβασα κάπου μια σοφή κουβέντα:”Σκοπός της Ζωής σου, να είναι μια Ζωή με ΣΚΟΠΟ».Πάντα είχα λοιπόν ένα σκοπό στη ζωή μου.Το Καθήκον που ανέφερα παραπάνω.-Τουλάχιστον προσπάθησα.”……

Αγαπητέ μας θείε Αργύρη,

Με τον αξιοσημείωτο αυτό επίλογό σου,σε παραδίδουμε στην αιωνιότητα της Ιστορίας, που όλους μας, αδέκαστα ξέρει να κρίνει.

Ας είναι λοιπόν ελαφρύ το χώμα της γής του χωριού σου,που τόσο αγάπησες και χρόνια στερήθηκες,δίπλα και κοντά στα προσφιλή πρόσωπα της οικογένειάς σου, που βάσκανη μοίρα νωρίς τα πήρε από κοντά σου.

ΑΙΩΝΙΑ ΣΟΥ Η ΜΝΗΜΗ αγαπητέ θείε Αργύρη..............

*Δωρεές στη Μνήμη του,υπέρ του Πολιτιστ.Συλλόγου Αμπελοκήπων(ΠΕΛΣΑ):
α)Η ΠΟΑΕΑ (Πανελλήνια Οργάνωση Αγωνιστών Εθν.Αντίστασης-Παράρτημα Καστοριάς).....50,00€
β)Η κυρία Βαενά-Ρουσουλιώτου............20,00€

==============================================================

Σημείωση: Στο Ιστολόγιό μας έχουμε ξαναγράψει για τον Αργύρη Κοβάτση σε περισυνές μας αναρτήσεις με αφορμή την έκδοση του Βιβλίου Αυτοβιογραφία ΑΡΓΥΡΗ ΚΟΒΑΤΣΗ,με αναφορές και φωτογραφικό υλικό ιστορικής Μνήμης από την Αντίσταση και τον Εμφύλιο καθώς και σε ένα άρθρο-επικήδειο για την σύζυγο-συναγωνίστριά του Ελένη Ρουσουλιώτου-Κοβάτση.

Το βιβλίο «Αυτοβιογραφία ΑΡΓΥΡΗ ΚΟΒΑΤΣΗ» ,λόγω του μεγάλου ενδιαφέροντος που υπήρξε από ιστορικούς-ερευνητές αλλά και πολλούς απλούς ανθρώπους από Ελλάδα και εξωτερικό,το έχουμε ανεβάσει στο Διαδίκτυο και όπως ήταν η επιθυμία του, είναι ελεύθερα προσβάσιμο από τον καθένα.Εύκολα το βρίσκει κανείς με αναζήτηση στο Ιντερνετ βάζοντας "Βιβλίο ΑΡΓΥΡΗ ΚΟΒΑΤΣΗ" οδηγείται στο Ιστολόγιό μας από όπου μπορεί να "κατεβάσει" το βιβλίο.

*Αφιέρωμα στο μικρό Μουσείο Εθν.Αντίστασης ΚΛΙΚ ΕΔΩ

* Μπορείτε να κατεβάσετε το βιβλίο και  με ΚΛΙΚ ΕΔΩ

Νικόπουλος Χρίστος

cnikop@yahoo.gr     http://www.ampelokipi-kastoria.blogspot.com/