Η ομιλία είχε ιστορική αναφορά στα γεγονότα της Επανάστασης,στην προεπαναστατική προετοιμασία, στην Φιλική Εταιρεία,στο διεθνές κλίμα της εποχής, στην πορεία του επαναστατικού αγώνα από το 1821 ως την Ανεξαρτησία και την δημιουργία του πρώτου Ελληνικού Κράτους, με Κυβερνήτη τον Καποδίστρια.(Α' Εθνοσυνεύλευση 1829)
Φυσικά δεν ήταν δυνατόν να μην αναφερθεί και στην απουσία των παιδιών με την Σημαία,μετά την σκληρή περισυνή απόφαση που έκλεισε το Δημοτικό μας Σχολείο και εσίγησε τη Σχολική Αυλή, εδώ και ένα χρόνο τώρα,αφού τα παιδιά αναγκάστηκαν να σκορπίσουν σε άλλα 4-5 σχολεία..
Ακόμη υπήρξε αναφορά στις δύσκολες γενικά σημερινές συνθήκες που διέρχεται η Χώρα και στην ανάγκη να αντλούμε διδάγματα από τους προγόνους μας Ηρωες.
Η ομιλία,ομολογουμένως ξεχώρισε για τον παλμό της,σε σχέση με ομιλίες άλλων δασκάλων άλλων ετών που, ναι μεν δεν υστερούσαν σε περιεχόμενο, ήταν όμως "άνευρες",χωρίς" παλμό",σαν εκφώνηση από υποχρέωση.Ετσι στο τέλος η προσφώνηση "ΖΗΤΩ η 25η ΜΑΡΤΙΟΥ 1821" δικαιολογημένα προκάλεσε θερμό χειροκρότημα από το εκκλησίασμα.
Στην εκκλησιαστική-θρησκευτική σημασία της ημέρας του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου,αναφέρθηκε ο παπαΝικόλας με την Εγκύκλιο του Δεσπότη μας.
Μεταξύ των άλλων στην εγκύκλιο αναφέρεται:
"......ὅποιος τιμᾶ καί εὐλαβεῖται τήν Παναγία, τιμᾶ, συγχρόνως, καί τόν Πανάγιο Τόκο τῆς Ἀειπαρθένου. Ὅποιος μέ εὐλάβεια ἀσπάζεται τόν χαρακτῆρα τῆς Θεοτόκου, αὐτός, ταυτόχρονα, ἀποκτᾶ οἰκειότητα καί μέ τόν Υἱό, ἀλλά καί μέ τή Μητέρα.
Σ΄ αὐτήν κατέφευγαν οἱ πατέρες μας. Αὐτήν παρακαλοῦσαν οἱ ἀγωνιστές τοῦ 1821, προκειμένου νά παλέψουν καί νά νικήσουν «γιά τοῦ Χριστοῦ τήν πίστιν τήν ἁγίαν καί τῆς πατρίδος τήν ἐλευθερίαν».
Και καταλήγει :....."«Παναγία μου, σῶσε τήν πατρίδα μας»,«Παναγία μου, σῶσε τόν τόπο μας»,
«Παναγία μου, σῶσε τό γένος μας».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου